Pentadbiran Presiden Donald Trump sekali lagi mencetuskan ketegangan perdagangan global menerusi pengumuman tarif balas setinggi 10% ke atas semua negara, dengan kadar lebih tinggi untuk negara-negara tertentu. Tindakan ini kini termasuk sektor farmaseutikal dan peranti perubatan – sektor yang sebelum ini dikecualikan. Malaysia, sebagai salah satu pengeksport utama produk kesihatan ke Amerika Syarikat, termasuk sarung tangan getah, kateter dan ubat-ubatan seperti insulin dan kit klinikal, berada di barisan hadapan yang bakal menerima tempias ekonomi secara langsung.
Lebih membimbangkan, pentadbiran Trump menyasarkan langkah ini untuk ‘memaksa’ pengeluar ubat berpindah semula ke AS, menambah tekanan ke atas negara membangun yang bergantung kepada eksport untuk kelangsungan sektor ekonomi dan kesihatan awam.
Impak Berganda Kepada Malaysia
Kesan terhadap sektor kesihatan Malaysia dijangka ketara dan bersifat dua hala. Pertama, sebagai pengeksport utama, syarikat farmaseutikal dan pengeluar peranti perubatan negara berdepan tekanan margin keuntungan akibat kenaikan kos eksport ke AS. Ini bukan sahaja menjejaskan daya saing tetapi juga merencatkan pelaburan baharu dan pelan pengembangan syarikat tempatan.
Kedua, dan lebih kritikal, ialah kesan tidak langsung kepada sistem kesihatan domestik. Banyak peranti yang dieksport kemudian diimport semula untuk kegunaan hospital awam dan swasta – contohnya sarung tangan dan pam infusi. Tarif baharu bermakna kos import semula ini akan melonjak. Beban kos akhirnya dipindahkan kepada pengguna, sama ada dalam bentuk subsidi kerajaan yang meningkat atau caj terus kepada pesakit.
Situasi ini menjadi lebih genting apabila mengambil kira bahawa 70% daripada bil rawatan hospital di Malaysia masih tidak dikawal selia. Dalam iklim inflasi perubatan yang sedia tinggi, sebarang gangguan rantaian bekalan dan kenaikan harga ubat atau peralatan akan menyukarkan lagi akses rakyat kepada penjagaan kesihatan berkualiti.
Rakyat Tersepit
Salah satu kesan domino yang dijangka ialah terhadap pasaran insurans kesihatan. Kenaikan kos rawatan mendorong syarikat insurans menyemak semula perlindungan atau menaikkan premium. Ini bukan sahaja menyukarkan rakyat berpendapatan sederhana mendapatkan perlindungan perubatan, malah boleh membawa kepada ‘underinsurance’ – di mana pelan sedia ada tidak mencukupi untuk menampung kos sebenar rawatan.
Dalam jangka sederhana, hospital – awam dan swasta – mungkin menangguhkan pembelian ubat baharu, rawatan inovatif, atau peranti canggih demi mengurangkan perbelanjaan. Ini membawa kesan langsung terhadap kualiti rawatan, terutama bagi penyakit kritikal dan kronik yang memerlukan teknologi tinggi dan ubat terkini.
Kesimpulan
Krisis ini mendedahkan kebergantungan kritikal sistem kesihatan Malaysia terhadap ekosistem perdagangan global. Walaupun kadar pertumbuhan ekonomi mungkin kekal positif secara makro, ketidakstabilan kos rawatan memberi kesan langsung terhadap kesejahteraan rakyat – sesuatu yang tidak boleh diukur dengan angka KDNK semata-mata.
Dasar perdagangan dan kesihatan tidak lagi boleh dilihat dalam silo. Malaysia mesti membina daya tahan ekonomi dan kesihatan melalui strategi yang selari – memastikan kelangsungan eksport sambil melindungi akses rakyat kepada penjagaan kesihatan mampu milik dan berkualiti.
Kini masa untuk bertindak – sebelum kosnya dibayar dengan kesihatan rakyat sendiri.
