Kos rawatan kesihatan di Malaysia terus meningkat dengan kadar inflasi perubatan mencecah 12.6% setiap tahun. Faktor utama yang menyumbang kepada kenaikan ini bukan sekadar harga ubat dan peralatan perubatan, tetapi juga peningkatan jumlah tuntutan insurans. Kenaikan mendadak kes penyakit tidak berjangkit (NCD) seperti diabetes, hipertensi dan kanser menambah tekanan kepada sistem kesihatan negara.
Mitos “Buffet Table Syndrome”
Terdapat dakwaan bahawa rakyat Malaysia menyalahgunakan kemudahan insurans perubatan, menyebabkan kos rawatan melonjak. Namun, Presiden Persatuan Hospital Swasta Malaysia (APHM), Dr. Kuljit Singh, menegaskan bahawa pesakit yang mendapatkan rawatan di hospital swasta adalah mereka yang benar-benar memerlukan rawatan. Peningkatan kes pneumonia teruk dan denggi yang membawa maut membuktikan bahawa rakyat semakin sakit, bukan sengaja memanfaatkan insurans secara berlebihan.
Pencegahan vs Rawatan
Sistem kesihatan negara masih terlalu bergantung kepada rawatan berbanding pencegahan. Hanya 6-7% daripada belanjawan Kementerian Kesihatan Malaysia (KKM) diperuntukkan kepada langkah pencegahan. Ini tidak mencukupi untuk menangani krisis NCD yang semakin meruncing. Tanpa insentif yang jelas, hospital swasta juga kurang berminat dalam inisiatif pencegahan. Malaysia perlu segera merangka dasar kesihatan yang memberi penekanan kepada gaya hidup sihat dan pengesanan awal penyakit.
Sistem Kewangan Perlu Berinovasi
Bagi memastikan rakyat mampu mendapatkan perlindungan kesihatan yang mencukupi, Malaysia memerlukan lebih banyak produk kewangan inovatif seperti program i-Lindung oleh KWSP. Sehingga kini, lebih 153,000 pencarum telah menggunakan Akaun Sejahtera mereka untuk membeli perlindungan insurans nyawa dan penyakit kritikal. Dengan pelaksanaan fasa kedua i-Lindung, ahli KWSP kini boleh membeli perlindungan untuk ahli keluarga terdekat, memperluaskan akses kepada perlindungan kesihatan.
APHM menyokong usaha meningkatkan ketelusan dalam kos rawatan, termasuk menerbitkan purata kos prosedur dan kadar inflasi perubatan tahunan. Namun, kawal selia data ini perlu dilakukan oleh badan bebas bagi memastikan ketepatan dan keadilan maklumat. Pada masa yang sama, pengenalan sistem pembayaran berasaskan Kumpulan Diagnosis Berkaitan (DRG) perlu dilaksanakan secara berperingkat dengan penglibatan semua pihak berkepentingan bagi mengelakkan ketidakstabilan pasaran perubatan swasta.
Kesimpulan
Malaysia memerlukan reformasi menyeluruh dalam sektor kesihatan, merangkumi pencegahan, insurans kesihatan yang mampan, dan ketelusan kos rawatan. Kerjasama antara KKM, Bank Negara Malaysia, sektor kesihatan swasta dan penyedia insurans perlu diperkukuh untuk mewujudkan skim perlindungan kesihatan asas yang mampu milik. Dasar kesihatan yang berpandukan keperluan rakyat harus menjadi keutamaan, dengan sektor swasta dan awam berganding bahu memastikan akses rawatan yang adil dan saksama untuk semua.
Malaysia tidak boleh terus berada dalam situasi di mana kos rawatan kesihatan meningkat tanpa kawalan, manakala rakyat pula semakin terbeban. Kini adalah masa untuk bertindak—membina sistem kesihatan yang lebih adil, telus, dan lestari untuk generasi akan datang.
