Sistem kesihatan awam Malaysia menghadapi cabaran kritikal. Peningkatan kos penjagaan kesihatan yang tidak terkawal serta pergantungan kepada model pembayaran semasa, iaitu “fee-for-service,” telah menyumbang kepada ketidakseimbangan ini. Dalam beberapa tahun terakhir, kadar inflasi perubatan telah melonjak hingga 12.6%, jauh melebihi kadar inflasi ekonomi keseluruhan. Situasi ini mendorong keperluan untuk menilai keberkesanan kaedah pembiayaan alternatif yang lebih lestari seperti Diagnosis-Related Groups (DRG).
Namun, persoalan mendasarnya adalah sama ada Malaysia mampu mengadaptasi sistem ini tanpa membebankan pengguna, pengamal perubatan, dan hospital swasta. Penilaian menyeluruh terhadap keperluan data, teknologi, dan struktur semasa adalah prasyarat kepada sebarang perubahan.
Diagnosis-Related Groups – Harapan?
DRG bertujuan mengawal kos rawatan dengan menetapkan kadar tetap bagi setiap diagnosis, berbeza dengan model semasa yang mengenakan caj per perkhidmatan. Menteri Kesihatan, YB Datuk Seri Dr. Dzulkefly Ahmad, menegaskan bahawa Malaysia tidak akan meniru model DRG Amerika Syarikat, sebaliknya akan membangunkan sistem hibrid yang bersesuaian dengan konteks tempatan.
Namun, pelaksanaan DRG memerlukan sokongan sistem digital yang kukuh seperti rekod perubatan elektronik (EMR). Tanpa infrastruktur ini, pengurusan DRG boleh menjadi rumit. Pengalaman Amerika Syarikat menunjukkan kelemahan DRG, termasuk potensi pengamal perubatan mengelak kes kompleks kerana kekurangan pampasan setimpal untuk rawatan lebih mencabar.
Association of Specialists in Private Medical Practice Malaysia (ASPMP) telah menyuarakan kebimbangan terhadap kesan DRG terhadap pendapatan pakar perubatan. Dengan yuran konsultasi pakar dihadkan pada kadar RM235 sejak lebih sedekad, DRG dikhuatiri akan memburukkan keadaan ini.
Kesan kepada Hospital dan Insurans
Pelaksanaan DRG membawa implikasi signifikan terhadap hospital swasta dan industri insurans. Majoriti hospital swasta di Malaysia berorientasikan keuntungan dan bergantung kepada model fee-for-service untuk menampung kos operasi. Dalam model DRG, hospital perlu mengoptimumkan sumber yang berpotensi mengurangkan insentif kepada perkhidmatan tambahan.
Bagi industri insurans, DRG boleh membantu mengawal kos tuntutan yang meningkat. Walau bagaimanapun, ketidakseimbangan antara kadar premium dan tuntutan insurans boleh mencetuskan masalah. Data menunjukkan inflasi kos tuntutan insurans mencapai 56% dalam tempoh 2021-2023, jauh melebihi inflasi premium (20%).
Pilihan Selain DRG
Jika DRG dianggap terlalu kompleks untuk dilaksanakan segera, alternatifnya mungkin adalah sistem insurans kesihatan nasional. Pendekatan ini memerlukan komitmen kewangan besar oleh kerajaan, dengan pengurusan telus dan bebas rasuah. Sistem ini mampu memastikan akses kesihatan yang lebih saksama tanpa mengorbankan kebajikan pengamal perubatan.
Selain itu, program seperti Hospital Services Outsourcing Programme (HSOP) yang dikendalikan oleh ProtectHealth Corporation boleh diperluas. Program ini menggalakkan kerjasama sektor awam dan swasta melalui mekanisme pembayaran seperti pembayaran berkelompok (bundled payments).
Kesimpulan
Peralihan kepada kaedah pembiayaan yang lebih lestari memerlukan usaha kolektif daripada semua pihak berkepentingan, termasuk kerajaan, hospital swasta, pakar perubatan, dan syarikat insurans. Pelaksanaan perubahan harus dilakukan secara teliti dengan melibatkan kajian mendalam dan pandangan pelbagai pihak.
Malaysia tidak boleh terburu-buru mengadaptasi sistem yang tidak sesuai dengan konteks tempatan. Sebaliknya, pendekatan yang seimbang dan disesuaikan dengan keadaan semasa adalah kunci untuk memastikan sistem kesihatan awam negara kekal lestari serta mampu memberikan perkhidmatan terbaik kepada rakyat.
